Een oud sprookje in een nieuw jasje ‘Roodkapje en het bange Wolfje’
❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄
“Angst maakt de wolf groter dan hij is” (Duits spreekwoord)
❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄
Roodkapje en het bange Wolfje
Er was eens een meisje, ze dacht dat ze een zigeunermeisje was. Maar volgens Wolfje, die Vos heette, is ze Roodkapje, omdat ze altijd een mandje bij zich had.
Snapt u het nog? Anders moet u het nog een keertje lezen, want dit is wel belangrijke informatie om alles te begrijpen.
Enfin, Roodkapje was een vrolijk meisje, ze hield van kleuren en verhalen en daarom schreef ze kleurige verhalen. Lang, héél lang geleden, had ze een verhaal geschreven over een Vos, daarvan had ze kunnen leren hoe Vossen zijn, maar helaas heeft ze het toen niet begrepen, dat kwam pas later.
Vier keer in de week ging Roodkapje met haar fietsje en haar mandje naar de freggels en de choenies, dat deed ze omdat ze zielsveel van ze hield. Ze liet ze dansen, dromen en spelen. De freggels en de choenies leerden wie ze waren; glanzend en uniek, net als Roodkapje. Wolfje was de baas bij de freggels en de choenies, ook al moest hij nog veel leren. Gelukkig had hij boekjes waarin stond wat je moest vragen. Regelmatig kwam Wolfje even bij Roodkapje om te vragen hoe het ging, dan straalde Roodkapje als ze het over haar freggels en choenies had. Nu zou hier het sprookje kunnen eindigen met ‘En ze leefden nog lang en gelukkig’, maar helaas, dat was niet zo ….. het bleef niet zo. Er waren er namelijk meer die ook bij de freggels en de choenies wilden zijn; de Engel die altijd last van haar heupen had, de Navelstaarder, de Bloedzuiger, No nonsens 1, 2 en 3, de Starre, Klaagzang, een aantal die Liefde heetten en nog een Zeeheks (ja, die van Ariël). Regelmatig ging Wolfje even bij hen op een tafel zitten, dan werd er heel wat af gesmoesd. Een aantal van hen dachten het beter te doen dan de ander en dat was jammer, want daardoor waren ze met minnetjes bezig en niet met plusjes. En als ze weer een minnetje ontdekt hadden bij de ander dan gingen ze naar Wolfje om te klagen. Wolfje kreeg van al die minnetjes een punthoofd, hij bedacht een plannetje om van zijn punthoofd af te komen en daar kon hij Roodkapje goed bij gebruiken. Maar helaas zijn plannetje flopte; de Bloedzuiger kreeg nooit genoeg en ging haar eigen gang, Klaagzang hield maar niet op en de Zeeheks wilde haar territorium verder uitbreiden. Er kwam een nieuw plannetje, want Wolfje gaf niet zomaar op, met meer Wolfjes en Grote Choenies zouden de minnetjes uitsterven. Want Wolfjes houden niet van minnetjes maar van stoeien en Grote Choenies kijken voorlopig nog alleen met grote ogen rond. Daarom moest op een dag Roodkapje bij Wolfje komen, ze ging huppelend naar binnen en kwam neergesabeld naar buiten. Arm Roodkapje, Wolfje bleek de Boze Wolf te zijn. Roodkapje kreeg te horen dat ze er niet meer bij hoorde, omdat ze vaak niet mee at met de anderen, omdat ze Freggel Boefje op een stoeltje had gezet en dat hadden de papa en mama van Freggel Boefje niet leuk gevonden. En dat Roodkapje zo bang uit haar ogen keek als Boze Wolf haar les kwam verstoren. Roodkapje had gefluisterd dat het niet eerlijk was, Wolfje had lang geleden beloofd dat ze mocht blijven bij de freggels en de choenies en dat ze het druk had en dat het stoeltje goed voor Freggel Boefje was. Maar Boze Wolf hield niet van weerwoorden ….. Nee, helemaal niet en daarom zei hij ”Je hebt altijd een weerwoord.”
Nee, Boze Wolf heeft Roodkapje niet opgegeten, hij heeft haar alleen maar neergesabeld. De Zeeheks zorgde dat ze op de eerste rij zat toen Roodkapje afdroop, ze vergat zowaar even in haar vuistje te lachen en zei “Drukke dag gehad hè vandaag”. Roodkapje rechtte haar rug en zei “Zeker” en vroeg stilletjes om geduld, liefde en wijsheid. Twee maanden is Roodkapje nog naar de freggels en de choenies gegaan, omdat ze zoveel van ze hield, op haar fietsje met haar mandje. Ze liet ze dansen, dromen en spelen. De freggels en de choenies leerden wie ze waren; glanzend en uniek, net als Roodkapje.
En toen opeens was er een nacht dat Roodkapje niet meer slapen kon en de verhalen in haar hoofd niet meer stoppen wilden, telkens waren ze er weer; de Bloedzuiger, de Boze Wolf en de Zeeheks. De volgende ochtend bleef het fietsje van Roodkapje voor niets op haar wachten en ook haar mandje werd niet opgehaald. De dag erna ook niet en de dag daarna ook niet …………….
De Boze Wolf stelde de vragen die in zijn boekjes stonden; “Hoe gaat het met je?”, “Wat heb je nodig?”, “Wat kan je nog betekenen?”, “Kunnen we het gesprek overnieuw doen?”.
“Nee, Vos” zei Roodkapje “dat wil je niet, want dan ga ik zeggen dat ik tot 2x toe niet aan jouw tafeltje mocht zitten toen we met elkaar uit waren, omdat ik geen Wolfje ben. En dat jij bang bent, bang voor de papa’s en de mama’s en voor mij, want je vlucht als je me ziet. En Boze bange Wolf, je bent geen goede baas.”
Het Bange Wolfje zweeg even en zei toen “Die komt wel binnen.”
Roodkapje wilde niet eindigen als een zigeunermeisje huilend op een steen, huilend, huilend, de hele dag alleen.
“En nu wil ik Rust en Afstand” zei Roodkapje vier en rechtte haar rug.
En dat kreeg ze.
Ze leefde nog lang en gelukkig.
Ellen Geluk
Nunspeet, 18 augustus 2019
❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄
Welke bovenstaande rol speel jij in het leven?
Welke rol wil jij spelen in het leven?
❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄ ❅ ❆ ❄