Persoonlijk getuigenis

‘k Was begin twintig toen ik het vrouwenblad ‘Libelle’ onder ogen kreeg, in het kerstnummer stond een lieflijk jaren dertig huisje in kerstsfeer, compleet met een vader, een moeder, twee zonen en een dochter, in mooie, ja je begrijpt het al, kerstkleding.
Alles was mooi en gezellig, het was het gewoon helemaal.
Het maakte zo´n indruk op me dat ik het plaatje nu nog zou herkennen, ook de gedachte die ik erbij had weet ik nog……………
Zo zou ik het later ook wel willen hebben.
Dan zou het leven goed zijn.

Jaren later was het bijna zover; een leuk huis, een vader, een moeder, een zoon en een dochter, leuke banen…….
We hadden het getroffen.
Misschien waren wij nu wel zo’n plaatje geworden waarna anderen keken.
Het verlangen naar een derde kindje werd groter en groter.
Ik werd voor de derde keer zwanger, ik voelde me goed.
We vertelde de kinderen dat het één kindje kon zijn, maar ook twee (komt in de familie voor) of een gehandicapt kindje, want realistisch waren we.
Toen ik hoorde dat het een tweeling was, had ik even tijd nodig om mijn plaatje van het perfecte gezin bij te stellen.
Maar gelukkig, de gynaecoloog was tevreden, alles zag er goed uit.

Wat was ons leven voorspoedig gegaan, om me heen gebeurden de ergste dingen.
Soms dacht ik; Wanneer komt ons kruisje?
Want ieder huisje heeft toch zijn kruisje of zelfs meerdere?

Toen hij kwam, was het op z’n aller onverwachts.
Want 27 januari 2000 werd er, ondanks vele echo’s die er goed uitzagen volgens de gynaecoloog, niet alleen een tweeling geboren maar ook een zwaar lichamelijk gehandicapt kindje.
Er volgden 3 jaren van ziekenhuis in en ziekenhuis uit.
Ons leven stond volledig op z’n kop!
Van leven werd het overleven.
Ik riep niet boos; Waarom God?
Maar dacht: Waarom wij niet? Dit was het kruis dat God op onze schouder had gelegd.
Wat ik wel dacht was; Hoe moeten we hiermee omgaan?
We vroegen ons af of dit een straf van God was op ongehoorzaamheid van onze kant.
Dat lees je regelmatig in de bijbel.
We hebben geen obstakel gevonden in onze relatie met God.
Door de jaren heen heeft God me laten zien hoe Hij hij dit kruis gebruikt heeft in de levens van ons en anderen.
God moest me wel helpen anders ging ik het niet redden.
En dat deed Hij, ik heb me vaak verwonderd over de goede nachtrust die wij kregen.
Je verwacht van een kind dat allerlei lichamelijk ongemakken heeft dat hij zich niet prettig zal voelen, dus gebroken nachten waren heel logisch geweest.
En zo waren er meer van die mooie dingen.
Het was een tevreden kind, wat kon ik veel van hem leren ….
Ik leerde door hem verder te kijken dan de buitenkant;
Een mooi karakter is veel belangrijker dan een mooi snoetje.
Ik leerde door hem wat echt genieten is: samen op een bankje voor het ziekenhuis in het zonnetje met een mini marsje.
Dan lachte hij naar me met zijn scheve lach.
Dan dachten we niet aan die honderden keren dat hij nog naar het ziekenhuis zou moeten.
Ik leerde door hem te leven als de vogels en de bloemen, te leven bij de dag.
Ik leerde door hem overgave, ik moest wel, de gebeurtenissen tuimelden over elkaar heen en ik stond erbij en ik keek erna.
Ik had de grip op het leven verloren.
Die overgave gaf rust, ik wist dat God de touwtjes in handen had, ik hoefde alleen maar te doen wat ik kon doen.
Augustinus zei het zo : “Er gebeurt niets zonder Gods wil, maar wel tegen Gods wil.”
Een groot mysterie, waar we alleen maar mee om kunnen gaan als we die gewoon accepteren zoals het is.
Onze dominee vatte het zo samen in een preek; Wij zijn MENS – Hij is STERKER – Hij weet wat het BESTE is.
Ik leerde door Joost een overeenkomst, zoals Joost vanaf het prille begin misvormd was door zijn ziekte, zijn mensen vanaf hun prilste begin misvormd door de zondeval.
Zoals Joost nare behandelingen nodig had om beter te kunnen functioneren, gebruikt God soms moeilijke dingen in ons leven om ons tot Zijn doel met ons te laten komen.
Een boom brengt geen goede vruchten voort als hij niet regelmatig gesnoeid wordt.
Een plank is pas bruikbaar als hij geschaafd en geschuurd is.
Of dat prettig is?  Nee
We doen er dan ook van alles aan om eronder uit te komen en als dat niet lukt worden we boos op God.
Is Hij nou een God van LIEFDE?

Ik las een verhaal van een Nederlandse soldaat in Afghanistan, hij was christelijk opgevoed maar geloofde niet meer in God.
Hij had in zijn leven teveel ellende gezien om te geloven in een liefdevolle God.
En toch…..en nu komt het …. was hij blijven geloven in het goede van de mens.
Dat is toch de wereld op zijn kop?
Alsof wij willoze slachtoffertjes zijn en God alleen maar aan de touwtjes loopt te trekken.
Weet je wat het hier op aarde zou zijn als God er niet was en we overgeleverd zouden zijn aan de grillen van de mensen?
Een hel!
Wij hebben geen idee van wat er zich afspeelt in de geestelijke wereld, hoeveel kwaad voorkomen wordt door God en Zijn engelen …………..
Nee, God houdt niet al het kwaad tegen, de duivel gaat rond als een briesende leeuw zoekende wie hij kan verslinden, daar is de bijbel duidelijk over.
Daar kunnen wij als mensen met ons verstand niet bij, dat God de duivel zó lang de ruimte geeft om zoveel te vernietigen, als gevolg van één flinke overtreding.
We komen er niet uit, waarom er mensen zijn, die hun hele leven moeten vechten tegen een chronische ziekte of psychische problemen.
Dat is zo erg….
Dat moeten we ook niet proberen, daar komen we niet uit.
God ziet de bovenkant van het borduurwerk, wij de onderkant.
Laat los zegt God, de verborgen dingen zijn van Mij, de geopenbaarde dingen voor jullie.
Ook God gebruikt middelen die wij niet prettig vinden, maar die gebruikt hij niet voor onze vernietiging maar voor ons behoud, jammer genoeg zien we dat zelf vaak niet.
Hij gebruikt ze om ons te :
– Straffen: Omdat Hij Liefde is, is Hij ook rechtvaardig.
Dus er moet recht gedaan worden.
Het rare is dat we het heel logisch vinden dat de rechtbank mensen veroordeelt tot het betalen van een boete, werkstraf of gevangenisstraf. Maar dat God dat ook doet willen we eigenlijk niet weten.
(Voorbeeld uit de bijbel; Ananias en Safira, moesten hun bedrog met de dood bekopen.)
– Corrigeren: Hij gebruikt dit om ons bij Hem terug te brengen.
Zoals een kind ook correctie nodig heeft om niet te ontaarden.
(Voorbeelden uit de bijbel; Paulus werd een aantal dagen blind, toen hij op weg was om christenen gevangen te nemen. Jona die in de vis terecht kwam omdat hij niet naar Ninevé wilde.)
– Beproeven: God beproeft ons om te zien of Hij de eerste plaats in ons leven inneemt of we trouw aan Hem blijven in moeilijke situaties.
(Voorbeeld uit de bijbel; Gideon die met zó weinig mannen de strijd aan moest gaan tegen de vijanden van Israël. Noach die een boot moest maken, terwijl er geen water was om op te varen. Hij werd voor gek verklaard door zijn medemensen )

Wij zijn hier niet op aarde om maar wat plezier te maken, maar om te leven tot eer van onze Schepper.
Niet dat dat niet prettig kan en mag zijn.
O zeker, geniet van uw jonge jaren staat er in de bijbel, maar ook dat wie zijn kruis niet opneemt en achter Jezus aankomt, Hem niet waardig is.
Als je jezelf of iets anders dan God op de eerste plaats zet zul je na je sterven eeuwig verblijven op een plek zonder God.
God weet hoe erg dat is, daarom probeert Hij je op andere gedachten te brengen.
Hij heeft het beste met je voor, namelijk EEUWIG LEVEN!
Voor veel mensen, ook christenen, is eeuwig leven een ver van mijn bed show.
Er valt zoveel te doen op deze aarde…druk, druk, druk.
Je bent nog jong, waarom zou je je bezig houden met het leven na dit leven?
Lang leve de lol, waarom zou je je met zoiets ernstigs bezig houden dat toch niet bewezen is?
Vreemd eigenlijk dat we ons zo blind staren op die 70, 80 jaar op deze aardkloot.
We willen er alles uithalen wat erin zit.
Weet je hoelang het leven ná dit leven duurt?  Eeuwig
Dan is dit leven in verhouding nog geen eens een stofje in het heelal!
Laat dat is tot de doordringen!
EEUWIG LEVEN; je loopt in een cirkel en je kan er niet meer uit.
Beklemmend?
Niet als je beseft dat er geen verveling, haat, achterdocht, hebzucht, laster…..en ga zo nog maar even door, zal zijn.
Nog mooier dan jij en ik kunnen bedenken!
In dit leven moet de keus gemaakt worden, met God of zonder God.
Waar kies jij voor?
Stel het niet uit, ieder moment kan je laatste moment hier op aarde zijn.
Joost werd drie jaar.
Op Gods tijd, door een medische fout, kwam zijn plotselinge dood.

Als tiener heb ik de keus ‘met of zonder God’ uitgesteld, want als je tot geloof kwam moest je met een boekje in een hoekje, moest ik me degelijk gaan kleden, geen make-up, niet meer uitgaan en zo waren er nog meer nare gevolgen.
Alsof geloven een straf is!
God liet me zien dat Hij juist wil dat we in vrijheid leven, als vlinders, als prachtige ongekooide dieren, dartelend door de tuin.
Bevrijd van de last van de zonde, door het bloed van Jezus Christus.
We hoeven niet netjes achter elkaar in het gareel, nee dartelen mogen we.
Vergeet niet dat God genieten bedacht heeft, maar omdat de duivel ermee aan de haal is gegaan denken sommige christenen dat het verkeerd is.
Geniet daarom binnen de veilige grenzen van Gods 10 leefregels.
Een ieder mag zichzelf zijn; de één met uitbundige kleuren, de ander in ingetogen bruin.
Het één is niet beter dan het andere.
Laat jezelf maar tot ontplooiing komen, ontdek je eigen gaven en talenten en ga ermee aan de slag!
God vindt het erg als je ze in de grond stopt, daarvoor heeft Hij ze niet aan jou gegeven.
Goed, het kan eng zijn, héél eng, want je zult ook wel eens afgaan, je zal fouten maken, je zult afgunst tegen komen: “Die denkt dat ze ook heel wat is!”
Zelfs als je denkt iets echt niet te kunnen, wil God soms dat je daarmee aan de slag gaat.
Een prachtig voorbeeld uit de bijbel vind ik: MOZES.
Mozes wilde niet door God naar de farao gestuurd worden, om de woorden van God over te brengen, hij was immers geen vlotte spreker.
Maar God wilde hem daarvoor gebruiken.
Bijzonder in dit verhaal is hoe Mozes onderhandeld met God, waaruit blijkt hoe geduldig God met ons is, Aäron zijn broer mag hem mee helpen bij zijn taak.
We weten hoe belangrijk Mozes, als leider van het volk Israël, is geworden.
Ik hoorde een keer een mooie, maar ook ernstige gedachte, ik weet hem niet meer letterlijk, maar hij kwam hier op neer; Als je sterft word je door God ontvangen aan de hemelpoort, Hij geeft je een rondleiding door de hemel. Je komt langs Zijn schatkamers en je vraagt wat daar achter die deuren ligt. God antwoordt: “Gaven die ik je had willen geven, maar je wilde ze niet aannemen”.
Dat is de reden dat ik doe wat ik nu doe.

Het gebed is zo belangrijk voor mij geworden, niet alleen om alles met Hem te delen, maar vooral om steun te vragen.

Eén keer heb ik een wonderlijk mooie ervaring gehad. Na Joost zijn overlijden was ik een keer ’s nachts heel verdrietig. Ik riep met heel mijn hart God aan. Ik lag op mijn rug en draaide mijn hoofd naar rechts, opeens rook ik een zoete geur .
Ik deed mijn ogen open maar kon niets bijzonders ontdekken naast mijn bed.
Toen kwam de herinnering aan een lied die ik jaren geleden heel vaak gehoord heb, het is een paaslied en hij stond op een l.p. (langspeelplaat) van gospelgroep “Ruach”.
Ze zingen :  “…..Ze hebben de Heer weggehaald, maar niemand van ons was daarbij……Maar plots was de lucht vervuld met een VREEMDE ZOETE GEUR. Een geweldig licht scheen door het huis, ook Zijn schaduw was te zien. Jezus stond toen voor mij en strekte Zijn armen naar me uit……Liefde straalde van Hem uit, ik kon Hem niet weerstaan…….Jezus Leeft!!!”
Toen werd voor mij duidelijk dat God Zijn aanwezigheid liet merken door die zoete geur.
Hij was erbij!
Ik ben met een glimlach in slaap gevallen.
Later heb ik God nog vaak gevraagd om mij weer die zoete geur te laten ruiken, dat is niet meer gebeurt.
Maar de herinnering zal altijd zoet blijven!
Als u ook mooie ervaringen met God hebt, schrijf ze op en koester ze.
De herinneringen zullen je helpen op momenten dat je het zwaar hebt.
Door ze op te schrijven zullen ze niet vervormen en zul je na verloop van tijd niet twijfelen of je het echt hebt meegemaakt of dat je het gedroomd hebt.
Misschien mogen ze zelfs tot zegen zijn voor anderen die God niet ervaren in hun leven.
Er zijn twee zinnen die niet mogen ontbreken in mijn gebed, omdat ze zo vreselijk belangrijk zijn !
1. “Verstoor de werken van satan”: Ik bemerk en zie zijn invloed meer en meer. Vooral op momenten dat ik mensen d.m.v. drama dichterbij of bij God wil brengen. Dan gaat er opeens van alles mis, er komt onenigheid, nare gedachten.
Waar God een kerk bouwt, bouwt de duivel er een kapelletje naast.
Hoe kunnen we hem beter bestrijden dan door het gebed?
Ik heb wel eens een boek gelezen, daarin werd de strijd beschreven tussen de twee geestelijke machten, de engelen tegen de demonen.
De engelen verloren terrein als de christenen minder baden.
Dat heeft me wel aan het denken gezet.
Als ik nu iets vreemds bemerk, gaat er gelijk een schietgebedje naar boven; “Verstoor de werken van satan”.
Of het helpt? Ik geloof het vast en zeker.
Wat het verschil is? Ik mag het loslaten, Gods hemelmacht zal de strijd voeren.
2. “Kom tot Uw doel met mij!”: Door Joost heen heb ik loslaten geleerd, dus ik maak geen plannen meer voor de toekomst.
Ik zie wel wat Hij op mijn pad brengt.
Eigenlijk is een leven met God één groot avontuur!
Dat God tot Zijn doel komt met mij, is het beste voor mij. (Over “het beste voor mij” kreeg ik een prachtige bevestiging. Op de zondagavond die volgde op de week dat ik deze tekst in de computer gezet had, preekte onze dominee hierover, alsof hij mijn verhaal al gelezen had!)
Hij wil ons niet dwingen te leven zoals Hij dat van ons vraagt, anders had Hij van ons wel robotjes gemaakt.
Nee, Hij wil dat wij vrijwillig voor Hem kiezen, uit liefde.
Steeds weer wil ik Hem laten weten dat ik de weg wil gaan die Hij gaat met mij.
Ik weet dan ook dat Hij erbij is en dan is het goed.
Niet zo lang geleden sprak ik een vrouw die zo bezorgd was over haar kinderen, het moeilijkste moment vond ze als ze ’s morgens de deur uitgingen.
Zouden ze ’s avonds weer binnen komen?
Ze vroeg me of ik dat ook had.
Ik zei haar dat ik daar geen last van had, ’s avonds zegen ik mijn kinderen in Jezus naam als ik naar bed ga, ik weet dat Hij met ze mee gaat, waar ze ook heen gaan.
Wat kan je nog meer verlangen?
Loslaten en overgave geven zo’n rust.
Door bezorgd te zijn kunnen we zelfs geen el aan onze lengte toevoegen zegt de bijbel.
Overbezorgdheid zorgt alleen maar voor angst, wantrouwen, depressiviteit……
Waag de stap met God, overgave is een welbewuste daad!
Spreek hardop uit naar God; “Ik vertrouw U, ik geef me opnieuw aan U over” en blijf dit doen, vooral op momenten dat je gevoel iets anders zegt.
Je zult merken dat je anders in het leven gaat staan.

Sinds de komst van Joost in ons leven is mijn relatie met God verdiept.
Regelmatig kreeg ik een knipoogje van Hem.
Ik heb ze opgeschreven om ze nooit meer te vergeten.
Zoals de keer dat Joost voor de zevende (en laatste) keer geopereerd ging worden, we wisten dat het heel spannend ging worden. Een zware hartoperatie, die de artsen zo lang mogelijk uitgesteld hadden, zodat hij sterk genoeg zou zijn.
Voordat hij de operatiekamer inging met mijn man, zei hij zonder enige aanleiding tegen me “Mama mij”. Dat zei hij anders nooit. Het was een spel dat hoorde bij de maaltijd, het ging erom wie het eerste riep, die ‘had’ het dan. Na een aantal keren waren de voorkeuren duidelijk: Joost riep “Papa mij”, zijn tweelingbroertje Lars “Mama mij”.
God wist dat ik deze opmerking van Joost nodig had, als afscheidsgroet…..
Twee weken later is hij overleden, in die tussentijd is hij niet meer bij kennis geweest.
Wat ik ook als heel bijzonder ervaren heb, is de preek die ik hoorde een jaar (op 3 dagen na) na het overlijden van Joost.
Ik ging niet naar onze eigen gemeente omdat mijn man dienst had in een andere wijk.
De preek ging over 1 Timotheüs 6 : 12 ; Het ging over ‘Alpha en Omega’, over ‘het kruis’, over ‘lijden en sterven’ en het eindigde met de ‘eerkroon’ die een ieder zal krijgen die de goede strijd heeft gestreden.
Niets bijzonders zul je denken, maar nu komt het…….
Al deze facetten kwamen terug in het graf van Joost, met gekleurde steentjes had ik een mozaïek gemaakt op zijn graf.
Wat een bijzondere ervaring was dat!
Hier volgt nog een knipoog: Ik heb wat met vlinders gekregen, daar heb ik net al wat over gezegd, maar dat God ook vlinders zou gebruiken om tegen me te spreken was te mooi om waar te zijn.
Een vriendin van me belde me een keer, ze was verdrietig, haar broer en schoonzus hadden na 11 jaar wachten een tweeling gekregen…. te vroeg. Ze waren overleden. Wat kon hier het nut van zijn? Ze waren zó gewenst. Was dit Gods wil?
Ik had geen antwoord.
Een paar uur later ging ik naar de brievenbus om te kijken of het overlijdensbericht in de krant stond, zie ik een vlinder op de oprit vlak bij de brievenbus zitten, rustig gingen z’n vleugels op en neer.
Ik liep naar hem toe, ik ging voor hem door m’n knieën …. hij bleef gewoon zitten.
Ik moest verder, ik haalde de brievenbus leeg, toen hij dichtklapte vloog hij weg naar een struik.
In de woonkamer bekeek ik de krant, nee, geen advertentie…..zou de vlinder er nog zijn?
Weer stond ik even later de vlinder verbaasd aan te staren. Hij zat op dezelfde plek als daarvoor, op de oprit.
De buurvrouw kwam langs, volgens haar moest hij suikerwater, nou dat kon hij krijgen.
Drinken deed hij niet, alleen z’n vleugels gingen langzaam open en dicht.
Toen ik wat voor z’n neus schonk ging hij ervan door, een boom in.
Ik liep naar de boom maar zag hem nergens meer, hij leek van de aardbodem verdwenen te zijn.
Vreemd, zo hard gaan ze toch niet?
Het zette me aan het denken, langzaam aan werd het me duidelijk.
Dit is Gods antwoord op mijn vragen: “Verdoe je tijd niet met al die vragen, zolang je op aarde bent zul je mijn plannen niet begrijpen. Je opdracht is: Wees een vlinder! Leef in vrijheid, geef kleur aan je omgeving en laat God van je genieten omdat je je weg met Hem gaat.”
Wat deed die bijzondere ontmoeting mij goed!
Ik kon weer verder.
Vind je dit ver gezocht?
Albert Schweitzer zei het zo : “Toeval is het woord dat God gebruikt als Hij incognito wil blijven.”
Een prachtige knipoog van God was een kleurplaat van Joost die ik 2 jaar na z’n overlijden tegen kwam, toen ik een prikbord leeg haalde.
Er ging een schok door me heen toen ik daar als laatste, zijn kleurplaat zag hangen, vol kleine gaatjes, van alle punaises die erdoor andere werkjes, erin geprikt waren.
Het bleek een kleurplaat te zijn over het verhaal van het dochtertje van Jaïrus, gekleurd bij de oppasdienst van onze kerk.
’t Was alsof God zei “Treur niet, hij is niet dood, hij slaapt.”
U begrijpt, ik heb hem ingelijst en hem een mooi plekje gegeven.
Ik kan u nog meer vertellen, maar dan zitten we hier volgende week nog 😉
Ik heb door deze ervaringen een levensles geleerd: Durf God te zien in de dingen die je meemaakt, daar kan je zoveel van leren.
Waarom zou God in de tijd van de bijbel wel zo spreken en nu niet meer ?
God is nog steeds dezelfde.
Ik heb nu zelfs het lef om, net als Gideon met de schapenvachten, om een teken te vragen als ik een moeilijke beslissing moet nemen en ik absoluut niet weet wat de wil van God hierin is.
Ik kan u zeggen Hij heeft me niet beschaamd……

Joost zijn leven is niet zinloos geweest, ook al was hij hier maar 3 jaar.
Ik heb gezien hoe door zijn leven mensen dichter of bij God gebracht zijn, zoals een kinderarts die werkte op de kinderintensivecare in het L.U.M.C., ze begon te huilen toen ze het briefje las die zijn zus aan hem geschreven had, het ging erover dat hij maar beter naar de hemel kon gaan dan altijd maar weer aan die nare machines te moeten liggen. Ik was verbaasd over haar tranen, als je op zo’n zware afdeling werkt moet je toch wel een pantser om je hart hebben.
Later kregen we een kaart van haar, ze had er nog graag over door willen praten.
Mijn man en ik hebben waardevolle gesprekken gehad met medebewoners in Ronald Mc. Donaldhuizen, met andere ouders die bij hun zieke kind zaten, met een cardioloog die ultra orthodox was opgevoed maar zelf niet gelovig was.
Zoveel mensen zonder hoop, zoveel mensen die niet weten waar ze het zoeken moeten.
Vroeger dacht ik als ik in de bijbel las “En gij zult mijn getuigen zijn” …..“Waar dan God? Iedereen waar ik mee om ga kent de bijbel.”
Nu bracht Hij ons in Amsterdam, Leiden en Zwolle, weg uit ons veilige wereldje.
Dit was Zijn antwoord.
Niet zinloos blijkt ook uit het volgende voorval.
Een jaar na zijn overlijden deed ik met kinderen een vogeldans, tijdens een groot feest van een basisschool.
Iemand sprak me aan dat het haar zo geraakt had. Ik was verbaasd…oké, het was vertederend, maar meer ook niet.
Een aantal dagen later viel het muntje; Onbewust had ik het verhaal van ‘de Arend’ (lied: Heer ik kom tot U) uitgespeeld. Het lied dat ik zo vaak gezongen had als ik het moeilijk had.
God had deze act gebruikt!
Als we om Zijn leiding vragen in ons leven, hoeven we niet krampachtig op zoek te gaan naar opdrachten om Hem te dienen.
God zal ons op de juiste plaatsen brengen.
Joost zijn leven was niet kort, het duurt een eeuwigheid, net als die van ons……
Joost aardse leven was zwaar, maar Rom. 8 : 18 zegt “Maar wat voor lijden wij hier ook doormaken, het valt in het niet bij de schitterende heerlijkheid, die God ons straks zal laten zien.” en in vers 28 lezen we “Eén ding weten wij: Voor wie Hem liefhebben laat God alles meewerken voor hun bestwil, want Hij heeft een plan met hen.”
Joost zijn afscheid was indrukwekkend. Zijn (wat later bleek) laatste dag thuis werd afgesloten met een bezoek van onze predikant.
Als een volwassene zat hij keurig op de bank, ernstig te luisteren naar het gesprek tussen de dominee en zijn ouders, terwijl zijn tweelingbroertje rollend op de grond, zich aan het uitsloven was voor de gast.
We hadden het over het ziekenhuis, de operatie, de kans op overlijden.
Hij was zo rustig, zo vredig.
Tijdens het gebed zag ik dat de dominee zijn hand op Joost zijn schouder legde.
Hij schrok er niet van, hij bleef rustig naar de grond kijken, zijn handjes op zijn manier gevouwen.
“Het is goed …” dacht ik “Het is goed …”
Een jaar later stond er een beeld op zijn graf, Joost naast de dominee op de bank, de hand van de dominee op Joost zijn schouder, met daarvoor de tekst “In de stilte van de avond. In de ernst van het gebed, zag ik het…. Hij voelde zich geborgen. Het was goed.”
Geborgen in leven en sterven, door Jezus Christus….Joost David Geluk…..
Wat zou je nog meer wensen?

Na 3 jaar zat Joost zijn taak erop, nu mag hij genieten.
Nu, 16 jaar later zeg ik het nog steeds … “Het is goed.”
Ik noem het: ‘Het MENS-ERGER-JE-NIET-gevoel’.
Wij zitten nog in het spel, er kan van alles gebeuren.
Joost is binnen, hij heeft zijn bestemming bereikt.
Ik heb nog een eeuwigheid om hem beter te leren kennen en van hem te genieten, daar verheug ik me nu al op…………..FANTASTISCH hè?!

Ellen Geluk